Tytułowe pięć trucizn, nazywane także splamieniami umysłu są kluczową koncepcją buddyzmu. Pod tą nazwą kryje się pięć szkodliwych emocji będących źródłem ludzkiego cierpienia. Należą do nich: pożądanie, gniew, duma, zazdrość i niewiedza. Według buddyzmu otaczający nas świat w swojej istocie jest neutralny. Cierpienie nie wywodzi się z niego, a bezpośrednio z naszej psychiki, na nią składa się kilka poziomów, a duchowość jest jej zwieńczeniem. Cieplechovic odnajduje odpowiedzi na nurtujące go kwestie w psychologii i buddyzmie, zaczerpnięte z niego koncepcje przeplatają się w jego twórczości z inspiracjami sztuką średniowiecza, symboliką religii chrześcijańskiej, psychologią analityczną Carla G. Junga oraz koncepcjami zaczerpniętymi z publikacji z zakresu antropologii kultury.  

Nasze umysły i ciała są kumulacją przyczyn i uwarunkowań, najczęściej zapośredniczonych w społecznych relacjach oraz kulturze. Artysta przygląda się symbolom i archetypom, a w szczególności figurze matki i ojca, najściślej związanych z życiem człowieka i jego rozwojem. To oni dają początek kolejnemu pokoleniu, przekazując wzorce i wartości, które nieświadomie powtarzamy w późniejszych etapach naszego życia. Cieplechovic powraca do motywu praprzodków, a tym samym do symboli Boskiej Matki i Boga Ojca (m.in. praca „Direct Data”, 2023). 
 

Rytuały, ceremonie inicjacyjne towarzyszące wchodzeniu w wiek dorosły są kolejnym ważnym dla artysty tematem. Okresy odosobnienia, szeregi prób, akty cielesnego okaleczenia od zarania łączyły się z ideą śmieci i ponownych narodzin. Obok tych fizycznych aspektów istotną częścią składową inicjacji było systematyczne wdrażanie wiedzy o tradycji, mitach i zwyczajach ważnych dla wspólnoty. 

​

Artysta wierzy, że jeśli istnieje trucizna, istnieje również antidotum. Ten sam umysł, będący przyczyną smutku i cierpienia, jest także źródłem Oświecenia. Wytrwałość i siła w dążeniu do celu, jakim jest samopoznanie, rozpoznanie pięciu trucizn sprawiają, że umysł jest zrelaksowany, spokojny, pełen radości, czułości i empatii.  

 

Mądrość w reagowaniu na rzeczywistość bez poczucia żalu, wstydu i straty oraz dostrzeganie właściwej istoty otaczającego nas świata, a nie tego, co na niego projektujemy, jest źródłem sensu życia. A w jego istocie leży bycie szczęśliwym i pożytecznym, w równej mierze dla siebie samego, jak i wobec wszystkich czujących istot.